En değerli varlığım...sana her zaman yazamıyorum...
Şu minicik terlikler ve içindeki köfte ayaklar beni bitiriyor...
Seni doyuran,giydiren,koruyan ben,senin küçücük sözünle incinen ve sevinen yine ben...
Günün birinde yuvadan uçup gideceksin...
Tek başına karşıdan karşıya geçeceksin...
Hayatın akışında yoluna devam ediceksin...
Ve ben bu küçük terlikleri köfte ayakları hep anacağım:))
5 yorum:
bende hep büyüyüp yuvadan uçacakları günleri düşünüyorum.biliyorsun benim iki oğlum var.yani iki kat özlem.bende uyurken ,o hallerine bayılıyorum,mis gibi kokularına,o masum gülüşlerine.
annelik ne güzel bir duygu böyle.
sevgilerle..
Bu kadar kısa ama bu kadar uzun insanı allak bullak eden bir mektup canım ya Tanrı meleğini korusun.
Nasıl bir sevgi bu ne çeşit, ne hissettirir insana böyle severken, senin canından olan bir varlığa bakmak ona dokunmak sarılmak nasıl bir şey acaba? Ya onun sana sarılması sımsıkı ve sana muhtaç olması her an ve seni yalansız sevdiğini bilmek...
Bunları yaşamadan ölmek istemiyorum...
ah canım annelik ne guzel şey değil mi...Allah çocuklarımızın kötü gününü göstermesin bize ve onları bizsiz bırakmasın inşallah...sevgile kalın
Smilena,Evet Annelik çok güzell.Allah bağışlasın seninkileride:)Sevgiler:))
...............................
Craft Woman,amin canım sağol:))
...............................
Purplelife,Ölmezsin canım korkma.Zamanı var.Sabır bebeğim.Az kaldı:)
................................
Çocukla çocuk,Amin inşallah.Benden de kocaman sevgiler size:))
Yorum Gönder